न समुन्द्र, न त सुन्दर फुलहरू नै।

सबै शून्य र अन्धकार थियो।

तर परमेश्वर हुनुहुन्थ्यो।

परमेश्वरसँग राम्रो योजना थियो। उहाँले सुन्दर संसारको बारेमा सोच्नुभयो, र जस्तो उहाँले सोच्नुभयो, त्यस्तै उहाँले बनाउनुभयो। उहाँले सबै थोक शून्यताबाटै बनाउनुभयो। परमेश्वरले जुनसुकै थोक बनाउनुहुँदा, उहाँले यति मात्र भन्नुभयो, “यो बनियोस्‌” र त्यो बनियो!

उहाँले ज्योति बनाउनुभयो। उहाँले नदीहरू र समुन्द्रहरू, घाँसले ढाकिएको पृथ्वी,  पशु-पक्षीहरू र रुखहरू बनाउनुभयो।

अन्त्यमा, उहाँले एक पुरुष मानिस बनाउनुभयो, अनि त्यस मानिसको निम्ति एक स्त्री बनाउनुभयो। उनीहरूको नाउँ आदम र हव्वा थियो।

परमेश्वरले उनीहरूलाई औधी प्रेम गर्नुहुन्थ्यो। प्रत्येक साँझ उनीहरू रहँदै गरेको सुन्दर बगैँचामा परमेश्वर उनीहरूलाई भेट गर्न आउनुहुन्थ्यो।

त्यस बगैँचामा भएका सम्पूर्ण कुराहरू उनीहरूले आनन्दसाथ उपभोग गर्न सक्थे, तर त्यहाँ भएको एउटा रूखको फल नखानू भनी परमेश्वरले उनीहरूलाई आज्ञा गर्नुभयो।

उनीहरू त्यहाँ खुसी नै थिए तर परमेश्वरको शत्रु शैतानले एक दिन आदम र हव्वालाई परीक्षामा पार्यो। परमेश्वरले मनाही गर्नुभएको रुखको फल चाख्ने उनीहरूले निर्णय गरे। उनीहरूले पाप गरे। पहिलो पटक उनीहरू लज्जित र दुःखित भए।

उनीहरूले त्यस बेलादेखि उसो परमेश्वरसँग कुरा गर्न सकेनन्। अब उनीहरूलाई दुःख र सङ्कट आइपर्ने भयो। अनि उनीहरू मर्नुपर्ने भयो। उनीहरू कत्ति दुःखित थिए होलान्‌!

परमेश्वरले उनीहरूलाई सहायता गर्ने प्रतिज्ञा गर्नुभयो। ठीक समय आउँदा, उहाँले आफ्नो पुत्र येशूलाई यस संसारमा पठाउनुहुने थियो। येशू स्वर्गबाट आउनुहुने थियो र पाप-क्षमाको निम्ति एउटा उपाय गर्नुहुने थियो। यसो गर्नको निम्ति येशूले मानव जातिको लागि दुःख भोग्नुपर्थ्यो र मर्नुपर्थ्यो। परमेश्वरले मुक्तिदाता पठाउनुहुन्छ भन्नुहुँदा उनीहरू कति खुसी थिए होलान्!

आदम र हव्वाको छोराछोरी र नातिनातिनाहरू भए। केही समयपछि नै, संसारमा धेरै मानिसहरू भए।

सबै जना खुसी भएको परमेश्वरले चाहनुहुन्थ्यो। उनीहरूले के गर्नुपर्छ भनी उहाँले भन्नुभयो। परमेश्वरले उनीहरूलाई दिनुभएको नियमहरू यहाँ उल्लेख गरिएका छन्:

१. मबाहेक अरू कुनै देवता-देवीहरू नमान्नू।

२. आफ्नो निम्ति खोपेर कुनै मूर्ति नबनाउनू।

३. परमप्रभु परमेश्वरको नाउँ व्यर्थमा नलिनू।

४. शबाथ-दिन पवित्र मान्नुपर्छ भनि याद राख्नू।

५. आफ्नो बुवा र आमालाई आदर गर्नू।

६. हत्या नगर्नू।

७. व्यभिचार नगर्नू।

८. चोरी नगर्नू।

९. आफ्नो छिमेकीको विरुद्धमा झूटो गवाही नदिनू।

१०. आफ्‍नो छिमेकीका घरको लालच नगर्नू। आफ्‍नो छिमेकीकी पत्‍नीको लालच नगर्नू, आफ्‍नो छिमेकीको कमारा, कमारी, गोरु, गधा वा त्‍यसको कुनै पनि थोकको लालच नगर्नू। (प्रस्थान २०:३-१७ अर्थात्‌ बाइबलमा भएको प्रस्थानको पुस्तकको २० अध्यायको ३ पददेखि १७ पदसम्म)।

हामीले पनि यी पढ्न सकौं भनी यी बाइबलमा लेखिएका छन्‌। यदि हामीले यी पालना गर्यौं भने हामी खुसी हुन्छौं।

हामीले यी कुराहरूको पालना गरेको शैतानले चाहँदैन। कहिलेकाहीँ कसैले पनि नदेखेको बेलामा केही कुरा चोर्नलाई त्यसले हामीलाई भन्छ। तर परमेश्वरले यो जान्नुहुन्छ। परमेश्वरले सबै कुरा देख्नुहुन्छ।

कहिलेकाहीँ शैतानले हामीलाई झूट बोल्न परीक्षामा पार्छ र कसैले पनि थाहा पाउँदैन भनी विचार गर्न लगाउँछ। परमेश्वरले यो जान्नुहुन्छ। उहाँले सबै कुरा सुन्नुहुन्छ।

जब हामी यी कुराहरू गर्छौं, हामीलाई भित्र नराम्रो लाग्छ। परमेश्वरले हामीलाई प्रेम गर्नुहुन्छ र उहाँले हामीलाई असल हुनको लागि सहायता पनि गर्नुहुन्छ। त्यसैकारणले उहाँले येशूलाई संसारमा पठाउनुभयो। परमेश्वरले आफ्नो प्रतिज्ञा सम्झनुभयो।

धेरै वर्षपछि, येशू सानो बालकको रूपमा जन्मनुभयो। उहाँ हुर्कनुभयो र वयस्क मानिस हुनुभयो।

उहाँले अचम्मको कामहरू गर्नुभयो। उहाँले रोगीहरूलाई निको पार्नुभयो र उहाँले दृष्टि-विहीनहरूलाई दृष्टि दिनुभयो। उहाँले बालकहरूलाई आशिष्‌ दिनुभयो।

येशूले कहिल्यै पनि गलत गर्नुभएन। उहाँले मानिसहरूलाई परमेश्वरको बारेमा र उहाँको आज्ञापालन कसरी गर्ने भनी बताउनुभयो।

केही समयपछि येशूका शत्रुहरूले उहाँलाई कीला ठोकी क्रूसमा टाँगे। उहाँ मर्नुभयो।

उहाँले सम्पूर्ण मानिसहरूको पापको निम्ति, यतिसम्म कि उहाँलाई क्रूसमा टाँग्ने मानिसहरूको निम्ति समेत पनि, दुःख भोग्नुभयो र उहाँ मर्नुभयो।

येशूलाई दफन गरियो। तर अचम्मको घटना घट्यो। उहाँ चिहानमै रहिरहनुभएन। उहाँ मृत्युबाट जीवित भई उठ्नुभयो!

लगत्तै, परमेश्वरले उहाँलाई बादलमा उचालेर स्वर्गमा लैजानुभयो। जब उहाँका साथीहरूले उहाँ जाँदै गर्नुभएको हेर्दै थिए, एकजना स्वर्गदूतले उहाँ फेरि आउनुहुनेछ भनी बताए।

येशू हाम्रो पापको लागि पनि मर्नुभयो। हामी आफ्नो पापको निम्ति दुःखित भएको र आफ्नो पाप स्वीकार गरेको उहाँ चाहनुहुन्छ। हामीलाई क्षमा गर्नको निम्ति उहाँ तयार हुनुहुन्छ।

हामी जुनसुकै समयमा परमेश्वरलाई प्रार्थना गर्न सक्छौं। उहाँले प्रत्येक शब्द सुन्नुहुन्छ र प्रत्येक विचार जान्नुहुन्छ। हाम्रा पापहरूको क्षमा पाउँदा, उहाँले हामीलाई भित्र खुसी महसुस गराउनुहुन्छ। तब हामी जे ठीक छ त्यही गर्न इच्छा गर्छौं। तब हामी दयालु हुने इच्छा गर्छौं।

हामी परमेश्वरको आज्ञापालन नगर्ने र शैतानलाई पछ्याउने छनोट पनि गर्न सक्छौं। तर परमेश्वरको वचनले हामीलाई भन्दछ कि यदि हामीले उहाँलाई यो जीवनमा इन्कार गर्यौं भने उहाँले हामीलाई नरकमा पठाउनुहुनेछ। नरक आगोको ठाउँ हो, जुन कहिल्यै निभ्दैन।

तर यदि हामीले येशूलाई प्रेम गर्यौं र उहाँको आज्ञापालन गर्यौं भने, उहाँ आउनुहुँदा उहाँले हामीलाई स्वर्गमा लैजानुहुनेछ। स्वर्ग परमेश्वर र उहाँको पुत्र येशूको सुन्दर घर हो। यो प्रेम र ज्योतिको घर हो, जहाँ हामी सधैँ खुसी हुनेछौं।

                         येशू मलाई गर्छन्‌ प्यार

       १. येशू मलाई गर्छन्‌ प्यार, यो हो सब बाइबलको सार

         बालक उनका हुन्‌ वरदान ती निर्बल उनी बलवान्।

               को. प्यार गर्छन्‌ मलाई, प्यार गर्छन्‌ मलाई

                    प्यार गर्छन्‌ मलाई येशूले गर्छन्‌ प्यार।

      २. येशू मलाई गर्छन्‌ प्यार, प्राण दिई खोले स्वर्गको द्वार

            मेरो पाप सब धुनेछन्‌, बालकलाई बोलाउँदछन्‌।

            ३. येशू मलाई गर्छन्‌ प्यार, जस्तै निर्बल छु बिमार

                आफ्नो सिंहासनदेखि देख्दछन्‌ सधैँ मलाई।

मानिसहरूको जन्मजात पापको कारणले गर्दा, उनीहरूले स्वाभाविक रूपमा नै शैतानले रचेको प्रवृत्तिहरू र उत्कण्ठाहरूलाई अनुसरण गर्छन्‌। यस अवस्थामा शरीरले अप्रतिबन्धित सन्तुष्टि खोज्छ। यौन अनैतिकताले अभिलाषाको आगोलाई निभाउँदैन—यसले त अझ घ्यू थप्छ। जसरी मादक-पदार्थको समस्याको निम्ति समाधान ह्विस्की हुन सक्दैन त्यसरी नै अभिलाषाको निम्ति उपचार यौन क्रियाकलाप हुन सक्दैन। सत्यता यही हो कि हामीले हाम्रो अभिलाषासँग सामना गर्नुपर्छ। जब अनन्तसम्म रहने हाम्रो आत्माले परमेश्वरको उद्धार प्राप्त गर्छ, तब यसले उहाँको व्यवस्थाहरूलाई सम्मान गर्न खोज्छ।

व्यभिचार, पर-स्त्रीगमन, समलिङ्गी सम्बन्ध, र जनावरहरूसँग राख्ने यौन सम्पर्क परमेश्वरको वचनमा प्रतिबन्धित गरिएका छन्‌ (लेवी १८:२३; गलाती ५:१९-२१)। अनैतिकताले पीडा, मर्मभेद, बिजोग, दोष, र यौन सम्पर्कबाट सर्ने रोगहरू ल्याउँछ। शुद्धताले स्वाभिमान र प्रतिष्ठाको भाव ल्याउँछ। उच्च सैद्धान्तिक व्यक्ति दयनीय रूपमा जिउँछ र निम्न नैतिकता भएको व्यक्ति आनन्द र सन्तुष्टिको जीवन जिउँछ भनेर सोच्नु ठूलो भुल हो।

अनैतिकताको यो अन्योलग्रस्त परिस्थिति र आत्मिक अन्धोपन, पाप र निर्लज्ज भक्तिहिनताको माझमा पवित्र बाइबलले नैतिक व्यवहारको निम्ति उच्च स्तर तोकेको छ। सहि र गलतको विषयमा बाइबल नै निर्णायक र अनन्त अधिकार हो।

मानव जातिको वृद्धि भएको होस्‌ र पति र पत्नी बीचको वैवाहिक बन्धन मजबुत भएको होस्‌ भनेर परमेश्वरले मानिसलाई यौनको चाह हुने गरी सृष्टि गर्नुभयो। उहाँले यो इच्छा आधिकारिक विवाहभित्र मात्र पूरा हुनको निम्ति मन्जुर गर्नुहुन्छ। “सबैका बीचमा विवाहचाहिँ आदरणीय होस्‌, वैवाहिक सम्बन्ध नबिटुलिओस्‌, किनकि दुराचारी र व्यभिचारीहरूको इन्साफ परमेश्वरले गर्नुहुन्छ” (हिब्रू १३:४)।

रोमीको पुस्तकमा, प्रेरित पावलले समलिङ्गी सम्बन्धमाथि परमेश्वरको इन्साफको बारेमा लेख्छन्‌। “यसैकारण परमेश्वरले तिनीहरूलाई लाजमर्दो कामुकताको निम्ति छोडिदिनुभयो। तिनीहरूका स्त्रीहरूले आफ्ना स्वाभाविक व्यवहारलाई अस्वाभाविक व्यवहारमा परिवर्तन गरे, र त्यसरी नै स्त्रीतर्फको स्वाभाविक व्यवहार त्यागेर एक-दोस्रातर्फ कामुकताको जलनमा पुरुषहरूले पुरुषहरूसितै निर्लज्ज काम गरे, र आफ्नै शरीरमा आफ्ना कसूरको उचित दण्ड भोगे। यसरी तिनीहरूले परमेश्वरलाई मान्यता दिन नचाहेका हुनाले परमेश्वरले तिनीहरूलाई भ्रष्ट मनका अवस्थामा अनुचित आचरणको निम्ति त्यागिदिनुभयो” (रोमी १:२६-२८)। सदोम र गमोराको घृणित कार्य यही थियो, र यो कार्यले गर्दा तिनीहरूमाथि परमेश्वरको इन्साफ ल्यायो (उत्पत्ति १९)। धर्मशास्त्रअनुसार, यदि हामी यस्ता पापहरूमा अभ्यस्त भएर बाँच्छौं भने पवित्र आत्मालाई हाम्रो हृदयमा प्रज्वलित राख्न असम्भव हुन्छ।

यदि तपाईं जीवनमा साँच्चै खुसी हुन चाहनुहुन्छ र आफैँसँग र परमेश्वरसँग शान्तिमा रहन चाहनुहुन्छ भने, तपाईं उहाँसँगको सङ्गतिमा आउनैपर्छ। तपाईं पापी हुनुहुन्छ भन्ने कुरा पहिचान र स्वीकार गर्नुहोस्‌ र तपाईंको दोष बोकेर येशू क्रूसमा मर्नुभयो भनी विश्वास गर्नुहोस्‌। विजयले तपाईंलाई पर्खँदैछ!

जसै तपाईंले आफ्नो हृदय परमेश्वरसँग खुल्ला गर्नुहुन्छ र आफ्नो पापहरू स्वीकार गर्नुहुन्छ, उहाँले तपाईंलाई क्षमा गर्नुहुन्छ। “यदि हामीले आफ्ना पापहरू स्वीकार गर्‍यौं भने उहाँले हाम्रा पाप क्षमा गर्नुहुन्छ, र सबै अधर्मबाट हामीलाई शुद्ध पार्नुहुन्छ, किनकि उहाँ विश्वासयोग्य र धर्मी हुनुहुन्छ” (१ यूहन्ना १:९)।

आफ्नो मुक्तिदाता येशूलाई आफ्नो समस्त जीवन स्वैच्छिक रूपमा सुम्पनुहोस्‌, र उहाँको वचन र पवित्र आत्मालाई साँचो आज्ञाकारितामा अनुसरण गर्नुहोस्‌। परिवर्तित जीवनका आशिषहरू भनेकै शुद्ध विचारहरू हुन्‌, यिनै विचारहरूले हाम्रो कार्यहरू र क्रियाकलापहरूमा गजबको परिवर्तन ल्याउँछन्‌। जीवनका समस्याहरूसँग सामना गर्न चाहिने साहस र तपाईंलाई प्रहार गर्न सक्ने परीक्षाहरूमाथि विजय हुन चाहिने शक्ति ख्रीष्टले तपाईंलाई दिनुहुनेछ। येशूले बोलाउँदै गर्नुहुँदा अहिले नै उहाँकहाँ आउनुहोस्‌। “जबसम्म परमप्रभुलाई पाउन सक्छौ उहाँलाई खोज। उहाँ नजिक हुनुहुँदा नै उहाँलाई भेट” (यशैया ५५:६)।

परमेश्वर साँचो हुनुहुन्छ। तपाईंले उहाँलाई देख्न, बुझ्न, वा पाउन सक्नुहुन्न, तापनि यो कुराले उहाँ हुनुहुन्थ्यो, अहिले हुनुहुन्छ, र सदाको लागि रहिरहनु हुनेछ भन्ने वास्तविकतालाई परिवर्तन गर्न सक्दैन। परमेश्वर हुनुहुन्छ! यसमा कहिल्यै शङ्का नगर्नुहोस्‌। उहाँको अस्तित्वमा दृढतापूर्वक विश्वास गर्नुहोस् र उहाँले तपाईंलाई प्रेम गर्नुहुन्छ भन्ने कुरामा निर्धक्क हुनुहोस्।

परमेश्वर सर्वत्र हुनुहुन्छ!

याकूबको इनारको छेउमा येशूले त्यस स्त्रीलाई भन्नुभयो कि परमेश्वर आत्मा हुनुहुन्छ र हामीले उहाँलाई जुनसुकै ठाउँमा, जुनसुकै समयमा भेट्टाउन सक्छौं। परमेश्वरले आफैँलाई टाढा, पुग्न नसकिने स्वर्गमा सीमित पार्नुहुन्न, न त उहाँले आफैँलाई आराधनाका स्थलहरूमा मात्र सीमित गर्नुहुन्छ। तपाईंले उहाँलाई पर्वतमा, उपत्यकामा, आकाशमा, समुन्द्रमा, तपाईंको घरमा, वा जुनसुकै ठाउँमा पाउन सक्नुहुन्छ। अहिले भर्खरै पनि उहाँ तपाईंकै वरिपरि हुनुहुन्छ।

परमेश्वरका जन याकूबले भने, “निश्चय नै यस ठाउँमा परमेश्वर हुनुहुँदोरहेछ, र यो मलाई थाहा थिएन” (उत्पत्ति २८:१६)। हामी पनि धेरैजसो उहाँ नजिक हुनुहुँदा जीवनका सांसारिक थोकहरूमा यति बिघ्न तल्लीन रहन्छौं कि हामी यो थाहा नै पाउँदैनौं। हामी उहाँलाई कुनै नाटकीय प्रकारले जम्काभेट गर्ने अपेक्षा राख्छौं र त्यो “मधुरो कानेखुसी” मा उहाँलाई पहिचान गर्न असमर्थ हुन्छौं (१ राजा १९:९-१३)। हामी रोकिनुपर्छ, हामीले हेर्नु र सुन्नुपर्छ, अनि विश्वासमा हामीले उहाँलाई देख्न, सुन्न र बुझ्न सक्नेछौं।

हामीले उहाँलाई अन्धकारमा छामछाम-छुमछुम गर्दै खोजिरहनु पर्दैन। उहाँले आफैँलाई तपाईंबाट लुकाउनुहुन्न। उहाँले त तपाईंलाई पर्खँदै हुनुहुन्छ। तपाईंले उहाँलाई भेट्टाउने इच्छा राखेर उहाँको खोजी सुरु गर्नुभन्दा लामो समय अघिदेखि नै तपाईंले उहाँलाई खोज्नुभएको होस्‌ भनी उहाँले तपाईंलाई पर्खँदै हुनुहुन्थ्यो। उहाँले तपाईंलाई उहाँको अनन्त परिवारमा रहेको चाहनुहुन्छ, जहाँ उहाँले तपाईंलाई अति व्यक्तिगत रूपमा प्रेम र वास्ता गर्न सक्नुहुन्छ। के तपाईं रित्तो, अशान्त, दोषी, हराएको वा मृत्युसँग डराएको महसुस गर्नुहुन्छ? यस्तो हो भने परमेश्वरले तपाईंलाई बोलाउँदै हुनुहुन्छ, किनकी तपाईं हराउनुभएको उहाँ चाहनुहुन्न। यो तपाईंको निम्ति पहिलो बोलावट हुन सक्छ वा अन्तिम पनि हुन सक्छ। “आज तिमीहरूले उहाँको शब्द सुन्यौ भने, आफ्ना हृदय कठोर नपार” (भजनसङ्ग्रह ९५:७–८)।

सबैले पाप गरेका छन्। “धर्मी कोही छैन, एक जना पनि छैन” (रोमी ३:१०)। परमेश्वर पवित्र हुनुहुन्छ, त्यसकारण उहाँले पापलाई घृणा गर्नुहुन्छ। त्यसैले, जसै हामी उहाँको उपस्थितिमा आउँछौं, उहाँले आफ्नो वचनमा हामीलाई सिकाउनुभएको जस्तै गरी हामीले हाम्रो पापहरूसँग सामना गर्ने प्रेरणा पाउँछौं। राम्रो नैतिक जीवन जिउने कुरा कहिल्यै हाम्रो पापहरूको निम्ति प्रायश्चित्त हुन वा हाम्रो मुक्तिको निम्ति पर्याप्त हुन सक्दैन। साँचो पश्चात्तापले नै हामीलाई हाम्रो पापहरूबाट फर्काउँछ।

परमेश्वरको महान् प्रेममा, हामीले उहाँलाई भेट्टाउने मार्ग उहाँले नै बनाउनुभयो। “किनभने परमेश्वरले संसारलाई यस्तो प्रेम गर्नुभयो, कि उहाँले आफ्ना एकमात्र पुत्र दिनुभयो, ताकि उहाँमाथि विश्वास गर्ने कोही पनि नाश नहोस्‌, तर त्यसले अनन्त जीवन पाओस्‌” (यूहन्ना ३:१६)। ख्रीष्ट नै परमेश्वरसम्म पुग्ने बाटो हुनुहुन्छ। येशूले भन्नुभयो, “बाटो, सत्य र जीवन म नै हुँ। मद्वारा बाहेक कोही पनि पिताकहाँ आउन सक्दैन" (यूहन्ना १४:६)। जब त्यस कारागारका हाकिमले सोधे, “उद्धार पाउनलाई मैले के गर्नुपर्छ?” प्रेरित पावलले जबाफ दिए, “प्रभु येशू ख्रीष्‍टमा विश्वास गर्नुहोस्‌, र तपाईंले उद्धार पाउनुहुनेछ” (प्रेरित १६:३०–३१)।

जब निकोदेमसले मुक्तिको बारेमा सोधपुछ गरे, येशूले जबाफ दिनुभयो, “कोही नयाँ गरी जन्मेन भने उसले परमेश्वरको राज्य देख्न सक्दैन” (यूहन्ना ३:३)। के तपाईं निकोदेमसले जस्तै यो कसरी हुन सक्छ भनेर सोध्नु हुन्छ? नयाँ गरी जन्मिनु भनेको परमेश्वरका पुत्र येशूलाई आफ्नो मुक्तिदाता भनी स्वीकार गर्नु हो। जसै तपाईंले उहाँको कोमल प्रेमलाई महसुस गर्नुहुन्छ, तपाईंले आफैँलाई उहाँको सामुन्ने पापी र अशुद्ध हुनुभएको महसुस गर्नुहुनेछ। तपाईंको पापहरूको लागि येशूले गर्नुभएको प्रेमपूर्ण बलिदानले तपाईंको हृदयमा गहिरो शोक उत्पन्न गराउँछ। “यदि हामीले आफ्ना पापहरू स्वीकार गर्‍यौं भने उहाँले हाम्रा पाप क्षमा गर्नुहुन्छ, र सबै अधर्मबाट हामीलाई शुद्ध पार्नुहुन्छ” (१ यूहन्ना १:९)।

जसै तपाईंले विश्वास गर्नुहुन्छ, तपाईंले पूर्ण समर्पणतामा तपाईंको आफ्नो इच्छा उहाँमा सुम्पन सक्नुहुन्छ। तपाईंले एउटा नयाँ हृदय पाउनुहुन्छ र आफैँलाई इन्कार गरेर पापबाट फर्कन परमेश्वरको पवित्र आत्माले तपाईंलाई सहायता गर्नुहुन्छ। तपाईंले शान्ति आएको र परमेश्वरको नजिक हुनुभएको महसुस गर्नुहुन्छ। “यसैकारण विश्वासद्वारा धर्मी ठहरिएर हाम्रा प्रभु येशू ख्रीष्टद्वारा परमेश्वरसँग हाम्रो मिलाप (शान्ति) भएको छ। उहाँद्वारा हामीले यस अनुग्रहमा विश्वासद्वारा प्रवेश पाएका छौं। यस अनुग्रहमा हामी खड़ा छौं, र परमेश्वरका महिमाको सहभागी हुने हाम्रो आशामा हामी रमाउँछौं” (रोमी ५:१–२)।

के तपाईं उहाँलाई साँच्चै भेट्न र उहाँसँगै हिँड्न चाहनु हुन्छ? रोजाइ तपाईंको हो—नितान्तै तपाईंको। तपाईंले गुमाउनुपर्ने केही कुरा छैन, बरु सबै कुरा हासिल गर्नुहुन्छ। यदि तपाईं रोकिनुहुन्छ, आफ्नो मुहार फर्काउनुहुन्छ, र परमेश्वरतिर बढ्नुहुन्छ भने तपाईंले उहाँलाई भेट्टाउनुहुनेछ। खोजी गर्ने प्राण र खोजी गर्ने उद्धारकको जहिल्यै पनि मिलन हुन्छ! जब तपाईंले जीवनका स्रोत, परमेश्वरलाई भेट्टाउनुहुन्छ, उहाँले नै तपाईंलाई नयाँ जीवन, नयाँ हृदय, र उहाँलाई पछ्याउने इच्छा दिनुहुन्छ। सबै कुरा नयाँ हुनेछ (२ कोरिन्थी ५:१७)।

परमेश्वरसँग प्रार्थना गर्नुहोस्। उहाँले तपाईंलाई क्षमा गर्नुभएको होस्‌ भनी उहाँसँग बिन्ती गर्नुहोस्‌। तपाईं आफ्नो पापहरूदेखि थाक्नु भएको छ र उहाँले तपाईंलाई जता-जता डोर्याउनुहुन्छ त्यता-त्यता उहाँलाई पछ्याउन चाहनुहुन्छ भनेर उहाँलाई भन्नुहोस्। जसै तपाईंले आज्ञाकारितामा उहाँलाई पछ्याउनुहुन्छ, उहाँको शान्तिले तपाईंलाई पर्खिरहन्छ।