चरम खोजी जारी छ! धेरै मानिसहरूले शान्तिलाई सम्मान र समृद्धिमा, सुख-सयल र शक्तिमा, शिक्षा र ज्ञानमा, मानवीय सम्बन्धहरू र विवाहमा खोजिरहेका छन्‌। उनीहरूले आफ्नो टाउको ज्ञानले र आफ्नो थैलो धनले भर्ने इच्छा राख्छन्‌, तर उनीहरूको आत्मा भने रित्तो रहन्छ। कोही भने लागू-औषध वा मदिरा सेवन गरेर जीवनको यथार्थहरूबाट भाग्न खोज्दै गरेका हुन्छन्‌, तर उनीहरूले खोजेको शान्तिले उनीहरूलाई छल गर्छ। उनीहरू अझै पनि रित्तो र एक्लो नै हुन्छन्‌, दुःखित संसारमा अझै पनि दुःखित मन लिएर रहेका हुन्छन्‌।

भद्रगोल स्थितिमा मानिस

परमेश्वरले मानिसलाई सृजनुभयो र उसलाई एउटा सुन्दर बगैँचामा सिद्ध शान्ति, आनन्द र खुसी अनुभव गर्न राख्नुभयो। तर जब आदम र हव्वाले परमेश्वरको आज्ञा उल्लङ्घन गरे, तत्कालै उनीहरू दोषको भावले आक्रान्त भए। पहिले उनीहरूले परमेश्वरको उपस्थितिको चाहना गर्थे भने अहिले उनीहरू आफैँ लाजले लुके। उनीहरूले अनुभव गरेको त्यस शान्ति र आनन्दलाई अब दोष र डरले प्रतिस्थापन गर्यो। अशान्त संसार—अनि अशान्त मनको सुरुवात मानिसको पापबाट नै भएको थियो।

हाम्रो आत्माले परमेश्वरको चाह गर्ने भएतापनि हाम्रो पापमय स्वभावले उहाँको चालहरूको विरुद्धमा विद्रोह गर्छ। यो भित्री द्वन्द्वले तनाव र चिन्ता उत्पन्न गर्छ। जब हामी पनि आदम र हव्वा जस्तै हाम्रै इच्छा र अभिलाषामा आफू-केन्द्रित हुन्छौं, तब हामी पनि विचलित र व्याकुल बन्छौं। हामीले जति धेरै आफूमाथि जोड दिन्छौं, हामी त्यति नै धेरै दुःखित बन्छौं। जीवनका अनिश्चितताहरू र परिवर्तित, क्षय हुँदै गरेको संसारले हाम्रो सुरक्षालाई हल्लाउँछ र हाम्रो शान्तिलाई बिथोल्छ।

तपाईंले यसलाई पहिचान वा स्वीकार नगर्नुभएको हुन सक्छ, तर तपाईंभित्र भएको बेचैनीको कारण पाप हुन सक्छ। धेरै मानिसहरूले शान्ति पाउन बाहिरी र भौतिक कुराहरूमाझ खोजी गर्छन्‌। उनीहरूको मन अशान्त हुनमा उनीहरूले अशान्त संसारलाई दोष दिन्छन्‌। तर उनीहरूले आफ्नै हृदयभित्र हेर्न भने छुटाउँछन्‌।

येशू ख्रीष्ट, शान्तिका राजकुमार

हामीलाई बनाउनुहुने र हामीलाई बुझ्नुहुने परमेश्वरसँग हाम्रा जीवनका सबै पक्षहरूलाई एकतामा नल्याएसम्म साँचो शान्ति हुन सक्दैन। ख्रीष्टप्रति पूर्ण समर्पित हुँदा मात्र यो सम्भव हुन्छ। उहाँ यस संसारको मालिक मात्र हुनुहुन्न, तर उहाँले हाम्रो जीवनलाई सुरुदेखि अन्तिमसम्मै बुझ्नु पनि हुन्छ। “अन्धकार र मृत्युको छायामा बस्नेहरूलाई ज्योति दिन, र हाम्रा पाउ शान्तिको बाटोतिर डोर्याउन” (लूका १:७९) उहाँ यस संसारमा आउनुभयो र यसरी उहाँले हाम्रो बारेमा सोच्दै हुनुहुन्थ्यो।

 येशूले अन्धकारको निम्ति ज्योति, कलहको निम्ति शान्ति, शोकको निम्ति आनन्द, निराशाको निम्ति आशा, र मृत्युको निम्ति जीवन प्रदान गर्नुहुन्छ। उहाँले यूहन्ना १४:२७ मा भन्नुहुन्छ, “शान्ति म तिमीहरूसँग छोडिराख्‍छु। म आफ्नो शान्ति तिमीहरूलाई दिन्छु। ... तिमीहरूको हृदय व्याकुल नहोस्‌ र भयभीत नहोस्‌।”

पश्चात्तापले मनको शान्ति ल्याउँछ

जब तपाईं पापको गह्रौँ भारीले थिचिएको महसुस गर्नुहुन्छ, तब तपाईंको लागि उपाय यो हो: “पश्चात्ताप गर्नुहोस्‌ र फर्कनुहोस्‌, कि तपाईंहरूका पाप मेटिऊन्‌” (प्रेरित ३:१९)। येशूले तपाईंलाई सबैभन्दा अर्थपूर्ण, जीवन परिवर्तनको अनुभव गर्नको लागि निम्तो दिनुहुन्छ। येशूले भन्नुभयो, “हे सबै थाकेका र बोझले दबिएका हो, मकहाँ आओ, म तिमीहरूलाई विश्राम दिनेछु” (मत्ती ११:२८)। पहिलो यूहन्नाको पुस्तक १ अध्यायको ९ पदले प्रतिज्ञा गर्छ, “यदि हामीले आफ्ना पापहरू स्वीकार गर्‍यौं भने उहाँले हाम्रा पाप क्षमा गर्नुहुन्छ, र सबै अधर्मबाट हामीलाई शुद्ध पार्नुहुन्छ, किनकि उहाँ विश्‍वासयोग्‍य र धर्मी हुनुहुन्छ।” के तपाईं उहाँको निम्तोलाई स्वीकार गर्नुहुन्छ?

जब तपाईं येशूकहाँ आउनुहुन्छ, तपाईंले क्षमा र स्वतन्त्रता पाउनुहुनेछ। रिस र अक्षमाको साटोमा तपाईंको हृदय प्रेम र कृपाले भरिन्छ। येशूलाई तपाईंको हृदयमा राज गर्न दिएर तपाईंले शत्रुहरूलाई पनि प्रेम गर्नुहुनेछ। यो ख्रीष्टको छुटकारा गर्ने रगतको शक्तिद्वारा सम्भव हुन्छ।

रहिरहने शान्ति

ख्रीष्टियानको रूपमा, परमेश्वरमा विश्वास गर्नु र उहाँको वास्तामा भरोसा गर्नु भनेको डर र चिन्ताको उपचार गर्नु हो। अनन्तदेखि अनन्तसम्म नबदलिनुहुने परमेश्वरमा भरोसा गर्नुमा कति आराम छ। उहाँले हामीलाई प्रेम गर्नुहुन्छ र हामीलाई सदैव वास्ता गर्नुहुनेछ। त्यसैले, किन चिन्ता गर्ने र व्याकुल हुने? पहिलो पत्रुस ५ अध्यायको ७ पदमा लेखे जस्तै अभ्यास गर्न सिक्नुहोस्‌, “तिमीहरूका सारा फिक्री उहाँलाई सुम्‍पिदेओ, किनकि उहाँले तिमीहरूको वास्ता गर्नुहुन्छ।”  हामीलाई यस्तो प्रतिज्ञा पनि दिइएको छ, “जसको मन तपाईंमा अड़िएको छ, त्यसलाई तपाईंले पूरा शान्तिमा राख्नुहुन्छ, किनभने त्यसले तपाईंमाथि भरोसा राख्छ” (यशैया २६:३)।

येशू ख्रीष्ट तपाईंको हृदयमा हुनुहुन्छ भने शान्तिको निम्ति तपाईंको खोजी पूरा भएको छ। उहाँले तपाईंलाई शान्ति र अमन चैन दिनुहुनेछ, जुन उहाँमाथि भरोसा गरेर मात्र आउँछ। तपाईंले पनि कविसँगै यसरी भन्न सक्नुहुनेछ:

जहाँ छैन शान्ति त्यहाँ शान्ति पाएँ
जहाँ चल्छ हुरी त्यहाँ अमन चैन  
गुप्त ठाउँ जहाँ म आमनेसामने भएँ
मेरो मालिकसँग दुःखमा छु म भन्ने छैन

-राल्फ स्पाल्डिङ कुशम्यान

अशान्त संसारमा तपाईंले मनको शान्ति पाउनुहुनेछ! आफ्नो हृदयको ढोका ख्रीष्टको निम्ति खोल्नुहोस्‌—अहिले नै—अनि कुनै बेला तपाईंको लागि उहाँले स्वर्गको ढोका खोल्नुहुनेछ, जहाँ सिद्ध शान्तिले सदासर्वदा राज्य गर्नेछ।

मानिसहरूको जन्मजात पापको कारणले गर्दा, उनीहरूले स्वाभाविक रूपमा नै शैतानले रचेको प्रवृत्तिहरू र उत्कण्ठाहरूलाई अनुसरण गर्छन्‌। यस अवस्थामा शरीरले अप्रतिबन्धित सन्तुष्टि खोज्छ। यौन अनैतिकताले अभिलाषाको आगोलाई निभाउँदैन—यसले त अझ घ्यू थप्छ। जसरी मादक-पदार्थको समस्याको निम्ति समाधान ह्विस्की हुन सक्दैन त्यसरी नै अभिलाषाको निम्ति उपचार यौन क्रियाकलाप हुन सक्दैन। सत्यता यही हो कि हामीले हाम्रो अभिलाषासँग सामना गर्नुपर्छ। जब अनन्तसम्म रहने हाम्रो आत्माले परमेश्वरको उद्धार प्राप्त गर्छ, तब यसले उहाँको व्यवस्थाहरूलाई सम्मान गर्न खोज्छ।

व्यभिचार, पर-स्त्रीगमन, समलिङ्गी सम्बन्ध, र जनावरहरूसँग राख्ने यौन सम्पर्क परमेश्वरको वचनमा प्रतिबन्धित गरिएका छन्‌ (लेवी १८:२३; गलाती ५:१९-२१)। अनैतिकताले पीडा, मर्मभेद, बिजोग, दोष, र यौन सम्पर्कबाट सर्ने रोगहरू ल्याउँछ। शुद्धताले स्वाभिमान र प्रतिष्ठाको भाव ल्याउँछ। उच्च सैद्धान्तिक व्यक्ति दयनीय रूपमा जिउँछ र निम्न नैतिकता भएको व्यक्ति आनन्द र सन्तुष्टिको जीवन जिउँछ भनेर सोच्नु ठूलो भुल हो।

अनैतिकताको यो अन्योलग्रस्त परिस्थिति र आत्मिक अन्धोपन, पाप र निर्लज्ज भक्तिहिनताको माझमा पवित्र बाइबलले नैतिक व्यवहारको निम्ति उच्च स्तर तोकेको छ। सहि र गलतको विषयमा बाइबल नै निर्णायक र अनन्त अधिकार हो।

मानव जातिको वृद्धि भएको होस्‌ र पति र पत्नी बीचको वैवाहिक बन्धन मजबुत भएको होस्‌ भनेर परमेश्वरले मानिसलाई यौनको चाह हुने गरी सृष्टि गर्नुभयो। उहाँले यो इच्छा आधिकारिक विवाहभित्र मात्र पूरा हुनको निम्ति मन्जुर गर्नुहुन्छ। “सबैका बीचमा विवाहचाहिँ आदरणीय होस्‌, वैवाहिक सम्बन्ध नबिटुलिओस्‌, किनकि दुराचारी र व्यभिचारीहरूको इन्साफ परमेश्वरले गर्नुहुन्छ” (हिब्रू १३:४)।

रोमीको पुस्तकमा, प्रेरित पावलले समलिङ्गी सम्बन्धमाथि परमेश्वरको इन्साफको बारेमा लेख्छन्‌। “यसैकारण परमेश्वरले तिनीहरूलाई लाजमर्दो कामुकताको निम्ति छोडिदिनुभयो। तिनीहरूका स्त्रीहरूले आफ्ना स्वाभाविक व्यवहारलाई अस्वाभाविक व्यवहारमा परिवर्तन गरे, र त्यसरी नै स्त्रीतर्फको स्वाभाविक व्यवहार त्यागेर एक-दोस्रातर्फ कामुकताको जलनमा पुरुषहरूले पुरुषहरूसितै निर्लज्ज काम गरे, र आफ्नै शरीरमा आफ्ना कसूरको उचित दण्ड भोगे। यसरी तिनीहरूले परमेश्वरलाई मान्यता दिन नचाहेका हुनाले परमेश्वरले तिनीहरूलाई भ्रष्ट मनका अवस्थामा अनुचित आचरणको निम्ति त्यागिदिनुभयो” (रोमी १:२६-२८)। सदोम र गमोराको घृणित कार्य यही थियो, र यो कार्यले गर्दा तिनीहरूमाथि परमेश्वरको इन्साफ ल्यायो (उत्पत्ति १९)। धर्मशास्त्रअनुसार, यदि हामी यस्ता पापहरूमा अभ्यस्त भएर बाँच्छौं भने पवित्र आत्मालाई हाम्रो हृदयमा प्रज्वलित राख्न असम्भव हुन्छ।

यदि तपाईं जीवनमा साँच्चै खुसी हुन चाहनुहुन्छ र आफैँसँग र परमेश्वरसँग शान्तिमा रहन चाहनुहुन्छ भने, तपाईं उहाँसँगको सङ्गतिमा आउनैपर्छ। तपाईं पापी हुनुहुन्छ भन्ने कुरा पहिचान र स्वीकार गर्नुहोस्‌ र तपाईंको दोष बोकेर येशू क्रूसमा मर्नुभयो भनी विश्वास गर्नुहोस्‌। विजयले तपाईंलाई पर्खँदैछ!

जसै तपाईंले आफ्नो हृदय परमेश्वरसँग खुल्ला गर्नुहुन्छ र आफ्नो पापहरू स्वीकार गर्नुहुन्छ, उहाँले तपाईंलाई क्षमा गर्नुहुन्छ। “यदि हामीले आफ्ना पापहरू स्वीकार गर्‍यौं भने उहाँले हाम्रा पाप क्षमा गर्नुहुन्छ, र सबै अधर्मबाट हामीलाई शुद्ध पार्नुहुन्छ, किनकि उहाँ विश्वासयोग्य र धर्मी हुनुहुन्छ” (१ यूहन्ना १:९)।

आफ्नो मुक्तिदाता येशूलाई आफ्नो समस्त जीवन स्वैच्छिक रूपमा सुम्पनुहोस्‌, र उहाँको वचन र पवित्र आत्मालाई साँचो आज्ञाकारितामा अनुसरण गर्नुहोस्‌। परिवर्तित जीवनका आशिषहरू भनेकै शुद्ध विचारहरू हुन्‌, यिनै विचारहरूले हाम्रो कार्यहरू र क्रियाकलापहरूमा गजबको परिवर्तन ल्याउँछन्‌। जीवनका समस्याहरूसँग सामना गर्न चाहिने साहस र तपाईंलाई प्रहार गर्न सक्ने परीक्षाहरूमाथि विजय हुन चाहिने शक्ति ख्रीष्टले तपाईंलाई दिनुहुनेछ। येशूले बोलाउँदै गर्नुहुँदा अहिले नै उहाँकहाँ आउनुहोस्‌। “जबसम्म परमप्रभुलाई पाउन सक्छौ उहाँलाई खोज। उहाँ नजिक हुनुहुँदा नै उहाँलाई भेट” (यशैया ५५:६)।

स्वर्गदूतसँग त्यसरी भेट भएपछि योसेफ र मरियम जनगणना गर्न लामो यात्रा गरी बेथलेहेम गए। तिनीहरू बेथलेहेम पुग्दा त्यो सहरमा मानिसहरूको ठूलो भीड थियो। तिनीहरूले एउटा गोठमा रात बिताए, किनकि पौवामा कुनै ठाउँ थिएन। येशू त्यहीँ जन्मनु भयो। मरियमले बालक येशूलाई लुगाले बेह्रेर डूँडमा राखिन्।

गोठालाहरू

त्यही रात सहरदेखि बाहिरको डाँडामा केही गोठालाहरू आफ्नो भेडा बगालको हेरचाह गर्दै बसिरहेका थिए। एक जना स्वर्गदूत तिनीहरूकहाँ देखा पर्यो अनि परमेश्वरको तेज ती गोठालाहरूको वरिपरि चम्कयो। स्वर्गदूतले भने, “नडराओ, किनभने हेर, म तिमीहरूलाई बडो आनन्दको सुसमाचार सुनाउँछु, जो सबै मानिसहरूका निम्ति हुनेछ। आजको रात एक मुक्तिदाताको जन्म भएको छ। उहाँ प्रभु येशू ख्रीष्ट हुनुहुन्छ। तिमीहरूले त्यस बालकलाई लुगाले बेह्रेको र डूँडमा सुताइराखेको भेट्टाउनेछौ।” त्यसपछि परमेश्वरको महिमा र प्रशंसा गर्दै अरू धेरै स्वर्गदूतहरू देखा परे। तिनीहरूले भने, “सर्वोच्चमा परमेश्वरलाई महिमा, र पृथ्वीमा जुन मानिसहरूसँग उहाँ प्रसन्न हुनुहुन्छ, तिनीहरूलाई शान्ति!” स्वर्गदूतहरू ती गोठालाहरूबाट बिदा भएपछि तिनीहरू आफ्ना भेडाहरू त्यहीँ छाडेर आतुरीसँग बेथलेहेमतिर गए। अनि स्वर्गदूतले भनेकै जस्तो अवस्थामा तिनीहरूले बालकलाई भेट्टाए।

ज्योतिषीहरू

येशूको जन्म भइसकेपछि कुनै अर्को देशका ज्योतिषीहरू यरूशलेममा आए। तिनीहरूले सोधे, “यहूदीहरूका राजा भई जन्मने बालक कहाँ हुनुहुन्छ? हामीले उहाँको तारा पूर्वमा देख्यौं, र उहाँलाई दण्डवत्‌ गर्न चाहन्छौं।” जब राजा हेरोदले यो कुरा सुने, तब उनी खुसी भएनन्‌। तिनले पूजाहारीहरू र व्यवस्थाका शिक्षकहरूलाई बोलाए। अगमवक्ताहरूले बेथलेहेममा एक जना शासकको जन्म हुनेछ भनी भनेका छन्‌ भन्ने कुरा तिनीहरूले तिनलाई भने। राजा हेरोदले ती ज्योतिषीहरूलाई त्यस राजाको खोजी गर्न बेथलेहेम पठाए। ती ज्योतिषीहरू यरूशलेमबाट निस्किँदा एउटा ताराले तिनीहरूलाई एउटा घरसम्म डोऱ्यायो, जहाँ तिनीहरूले येशूलाई भेट्टाए। तिनीहरूले उहाँलाई सुन, सुगन्धित धूप र मूर्रको भेटी चढाउँदै, उहाँको सामु घोप्टो परे र उहाँलाई दण्डवत्‌ गरे। परमेश्वरले सपनामा ती ज्योतिषीहरूलाई हेरोदकहाँ फर्केर नजानू भनी चेताउनी दिनुभयो, यसैले तिनीहरू अर्कै बाटो भएर आफ्ना घर फर्किए।

परमेश्वरले उपहार दिनुको कारण

येशू परमेश्वरका पुत्र हुनुहुन्थ्यो। उहाँले पापरहित जीवन जिउनुभयो र उहाँका सबै चालमा उहाँ सिद्ध हुनुहुन्थ्यो। तीस वर्षको हुनुभएपछि येशूले मानिसहरूलाई उहाँका पिता परमेश्वरको विषयमा शिक्षा दिन थाल्नुभयो। उहाँले धेरै आश्चर्यकर्महरू गर्नुभयो, जस्तै दृष्टिविहीनलाई दृष्टि दिनुभयो, मानिसहरूलाई तिनीहरूका रोगहरूबाट निको पार्नुभयो, मृतकहरूलाई समेत पनि फेरि जीवित पार्नुभयो। सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण कुरा, उहाँले स्वर्गमा अनन्त जीवन पाउने उपायको बारेमा शिक्षा दिनुभयो। त्यसपछि उहाँले सारा संसारका पापका निम्ति आफ्नो जीवन बलिदानको रूपमा दिनुभयो।

बाइबलमा भएको यूहन्नाको पुस्तकको ३ अध्यायको १६ पदले भन्छ, “किनभने परमेश्वरले संसारलाई यस्तो प्रेम गर्नुभयो, कि उहाँले आफ्ना एकमात्र पुत्र दिनुभयो, ताकि उहाँमाथि विश्वास गर्ने कोही पनि नाश नहोस्, तर त्यसले अनन्त जीवन पाओस्।” येशू सर्वोच्च बलिदानको रूपमा क्रूसमा मर्नका निम्ति यस संसारमा आउनुभयो। उहाँको मृत्युद्वारा सबै पापको मूल्य चुकाइएको छ। अब उप्रान्त पापका निम्ति कुनै बलिदान चढाउनु पर्ने आवश्यकता छैन। यो उद्धारकर्ता पठाउने परमेश्वरको प्रतिज्ञाको परिपूर्णता थियो।

येशू दुष्ट मानिसहरूको हातद्वारा मारिनुभयो, तापनि उहाँमाथि मृत्युको कुनै शक्ति थिएन। मरेको तीन दिनपछि, उहाँ मृत्युबाट विजयी बनी उठ्नुभयो। येशूको पुनरुत्थानपछिका दिनहरूमा, धेरै मानिसहरूले उहाँलाई देखे। अनि एक दिन आफ्ना चेलाहरूलाई आशिष् दिनुभएपछि उहाँ स्वर्गतिर उचालिनुभयो।

जब हामीले येशूमा विश्वास गर्ने र आफ्नो जीवन उहाँमा समर्पण गर्ने निर्णय गर्छौं, तब उहाँको रगतले हाम्रा सबै पापबाट हामीलाई शुद्ध पार्दछ। हामीले मुक्तिको यो उपहारलाई ग्रहण गरेपछि हामी परमेश्वरसँग फेरि एक हुन्छौं। येशू हाम्रा व्यक्तिगत मुक्तिदाता बन्नुहुन्छ, अनि उहाँको सन्तान हुँदा पाउने आशिषहरूको आनन्द उपभोग गर्न सक्छौं! एक दिन येशू फेरि आउँदै हुनुहुन्छ। उहाँले सबै साँचो विश्वासीहरूलाई स्वर्गमा लैजानुहुनेछ। त्यहाँ तिनीहरू परमेश्वरको साथमा सदासर्वदा जिउनेछन्।